Kościół pw. św. Mikołaja w Pieraniu

Wśród obiektów sakralnych gminy największą sławą i popularnością cieszy się kościół pod wezwaniem Św. Mikołaja w Pieraniu. Zbudowany został około 1732 roku przez mistrza ciesielskiego Jakuba Gacę z Zagrza (Zegrza). Jest to drewniana, trójnawowa pseudobazylika o konstrukcji zrębowej i sumikowo-łątkowej, przykryta dachem siodłowym, z prezbiterium trójbocznym oraz parą kaplic po bokach korpusu, tworzących rodzaj transeptu, zamkniętych trójbocznie, z przybudówkami po bokach, mieszczącymi od południa zakrystię, a od północy przedsionek oraz na piętrach loże kolatorskie. W piątym przęśle korpusu od zachodu znajduje się chór muzyczny. W przedłużeniu naw bocznych są pomieszczenia (pozostałości dawnych wież) mieszczące od północy kruchtę, od południa składzik i schody na chór muzyczny. Pod kruchtą przy prezbiterium i pod kaplicą południową mieszczą się krypty. Nad nawą główną od wschodu jest sygnaturka. W 1736 roku mistrz ciesielski Krzysztof wybudował przy elewacji zachodniej 2 wieże, które zostały rozebrane w 1853 roku. We wnętrzu kościoła znajduje się rokokowa polichromia, wykonana w 1754 roku przez malarza toruńskiego Jana Jerzego Petriego przy współudziale Marcina Stanowskiego, odnowiona w 1894 roku przez Henryka Jaguszewskiego z Gniewkowa oraz 1951 roku przez malarza inowrocławskiego Franciszka Cholewińskiego. Ołtarz główny i boczne drewniane, z licznymi rzeźbami pochodzą z lat około 1735-1736 (regencyjne). W ołtarzu głównym znajduje się słynący cudami obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, tzw. Matki Boskiej Pierańskiej, prawdopodobnie z 1520 roku, namalowany przez mistrza Bernarda. Obraz został koronowany w 1722 roku przez biskupa sufragana włocławskiego Wojciecha Bardzińskiego oraz w 1967 roku koroną papieską przez prymasa kardynała Stefana Wyszyńskiego. W kaplicy bocznej po prawej stronie znajduje się cudowny obraz Zmartwychwstałego Pana Jezusa, ze śladami od kul szwedzkich, darowany w 1719 roku przez Wojciecha Wysockiego. Napis na obrazie głosi: „Cudowny obraz Zmartwychwstałego Chrystusa Pana, do którego obrazu oficer najstarszy szwedzki strzelił, a kula się nazad odbiła i jego samego zabiła. Także w ogniu był, a szkody żadnej od ognia nie miał. Działo się to 17 września Anno Domini 1655”. W skład wyposażenia kościoła wchodzą także: ambona regencyjna (około 1735-1736), chrzcielnica z lat 1735-1736, zespół mebli zakrystii z czasów budowy kościoła, krucyfiksy barokowe (XVIII wiek), organy z 1854 roku, srebrne plakietki wotywne rokokowe (2 połowa XVIII wieku).